Rozalia Celakówna Cz IV 1941 urodziła się 19 września 1901 roku wsi Jachówka zdj 001 i z_01, niedaleko Makowa Podhalańskiego, jako pierwsze (z ośmiorga rodzeństwa), upragnione dziecko Celaków. Rodzice Rozalii byli chłopami małorolnymi i utrzymywali się głównie z pracy na własnej ziemi. Byli ludźmi bogobojnymi, a ich myślenie i działanie, ich trudne życie codzienne przesiąknięte było duchem miłości – miłości Boga, miłości Kościoła, miłości Polski.
Zgodnie z ówczesnym zwyczajem, w wieku 7 lat Rozalia przystąpiła po raz pierwszy do spowiedzi świętej, a po trzech latach przygotowań (11 maja 1911 roku) przyjęła I Komunię świętą.
W 1914 roku z bardzo dobrymi wynikami Rozalia ukończyła 6-oddziałową szkołę powszechną. Z racji ubóstwa rodziców nie mogła kontynuować nauki w pobliskim miasteczku.
W roku 1916 zapadła w ciężką chorobę, której lekarz nie umiał rozpoznać. Wyzdrowienie nastąpiło w dziewiątym dniu nowenny do Najświętszej Maryi Panny. Rozalia wstała z łóżka zupełnie zdrowa po miesięcznej chorobie.
2 lipca 1917 roku przyjęła z rąk księcia biskupa krakowskiego Stefana Sapiehy sakrament bierzmowania. Około roku 1918 złożyła prywatny ślub czystości przed figurą Matki Bożej Niepokalanej w kościele w Bieńkówce.
W roku 1919 rozpoczęła się w jej duszy “noc ciemności”, trwająca sześć lat.
W 23 roku życia przełamując opór rodziców udała się do Krakowa. Nie bez znaczenia był fakt, że pobyt w Krakowie dawał możliwość codziennego udziału we Mszy św. i stałego kierownictwa duchowego, którego brak w Jachówce bardzo dotkliwie odczuwała.
W kwietniu 1925 roku podjęła pracę posługaczki chorych w Szpitalu św. Łazarza na oddziale chirurgii.
Za radą spowiednika 5 grudnia 1927 roku Rozalia wstąpiła do klasztoru Sióstr Klarysek. Zły stan zdrowia nie pozwalał jednak na dłuższe przebywanie w klasztorze.
Dnia 1 marca 1928 roku opuściła Klaryski i wróciła do Szpitala św. Łazarza, gdzie początkowo pracowała w izbie przyjęć, następnie została zatrudniona w Klinice Okulistycznej.
30 września 1929 roku na własne życzenie wróciła na oddział chorych wenerycznie Szpitala św. Łazarza.
W tym czasie doznawała wielu łask. Pan Jezus darzył ją wielką zażyłością. Na polecenie kolejnych spowiedników spisywała notatki z przeżyć duchowych. Niektóre z nich miały charakter przesłania do większych społeczności.
Od września 1937 roku Rozalia otrzymuje szereg proroczych wizji, w których żądania Jezusa wobec Polski i świata zostały bardzo wyraźnie sprecyzowane. Istotę tych objawień można sprowadzić do warunku: jeśli Polska chce ocalić siebie, musi uznać Jezusa swym Królem w całym tego słowa znaczeniu poprzez Akt intronizacji. Ma być on dokonany przez cały Naród, a w szczególności przez władze państwowe i kościelne, które w imieniu Narodu mają wspólnie dokonać w sposób uroczysty tego aktu. W następstwie za przykładem Polski pójdą inne narody i także one dokonają Aktu intronizacji Jezusa na swego Króla. Wszystkie narody, które nie uznają Jezusa swym Królem, zginą.
Rozalia pracowała jako pielęgniarka aż do ostatnich swych dni. Wyniszczona ofiarami, jakie ze swego życia składała Bogu w tej intencji, zmarła dnia 13 września 1944 roku, będąc głęboko przekonaną, że intronizacja w Polsce musi być przeprowadzona.
Od śmierci Rozalii trwa nieprzerwanie kult prywatny, a jej grób na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie jest zawsze pełen kwiatów i świateł.
Po śmierci Rozalii cały trud zleconej jej przez Jezusa misji, a zarazem troska o wyniesienie Rozalii na ołtarze spoczęła na barkach ks. Kazimierza Dobrzyckiego, paulina (1900-1974), jej ostatniego kierownika duchowego. Ten gorliwy i święty kapłan, dogłębnie przekonany o nadzwyczajnym wybraństwie Rozalii oraz o dziejowym charakterze jej posłannictwa, którego wagi nie sposób przecenić, całkowicie poświęcił dla tej sprawy swe życie.
Ks. Dobrzycki starannie przygotował i dopiął na ostatni guzik całość materiału o Rozalii w tym celu, by proces informacyjny (taka była wówczas procedura w staraniach o beatyfikację) mógł się w każdej chwili rozpocząć. Jednakże ks. Dobrzycki podzielił z Rozalią “udrękę krzyża” niespełnionych nadziei, bowiem za jego życia do otwarcia procesu nie dochodzi. Stało się tak, gdyż w okresie stalinizmu dla systemu komunistycznego pośród rzeczy najmniej dla niego możliwych, a najbardziej przez niego znienawidzonych, była sprawa intronizacji Jezusa na Króla Polski.
Od tamtego czasu sprawę Rozalii Celakówny począł pokrywać w instytucjach kościelnych coraz to grubszą warstwą kurz zapomnienia. Jednakże żywa pamięć o niej nadal trwała w sercach jej krajanów oraz osób związanych z Dziełem Osobistego Poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusa – dziełem powstałym z jej inspiracji.
Zielone światło dla sprawy Rozalii zapaliło się dopiero dwadzieścia lat później w okresie wielkich przemian i wielkiego zamieszania, spowodowanych zrywem “Solidarności”.
W dniu 28 sierpnia 1996 r. Fundacja Serca Jezusa zwróciła się do Jego Eminencji ks. Kardynała Macharskiego, Metropolity Krakowskiego, z prośbą o otwarcie procesu kanonizacyjnego Rozalii Celakówny, pielęgniarki z Krakowa. Przy ogromnym zaangażowaniu opiekuna duchownego Fundacji Serca Jezusa, ks. Tadeusza Kiersztyna (1945-2012) w dniu 5 listopada 1996 roku ks. Kardynał Franciszek Macharski, Arcybiskup Metropolita Krakowski dokonał otwarcia na terenie archidiecezji krakowskiej procesu beatyfikacyjnego Rozalii Celakówny.
Funkcję procesową Powoda sprawowała Fundacja Serca Jezusa. Przy Fundacji powstało Biuro Postulacji S.B. Rozalii, które funkcjonowało do czasu zamknięcia procesu na szczeblu diecezji.pielgrzymka
Nieocenionym wparciem w pracach procesowych był ks. Stefan Ryłko (1923-2015), delegat Kurii, który nadzorował proces Rozalii. foto ks. Ryłko
W listopadzie 1996 roku staraniem Fundacji Serca Jezusa została wykonana i złożona w Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie złota korona-wotum. Korona symbolizuje królewską władzę Pana Jezusa nad Polską, a zarazem nawiązuje do mistycznych przeżyć Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny, mówiących o tym, że królowanie Jezusa, z woli Bożej, ma rozpocząć się od Polski, by następnie objąć inne kraje świata. Na wewnętrznej stronie opaski korony umocowana została złota tabliczka z krótką notą: Staraniem Fundacji Serca Jezusa od Czcicieli Bożego Serca w imieniu Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny w dniu 24 listopada 1996 r.
Wobec napływających do Biura Postulacji świadectw łask otrzymanych od Boga za wstawiennictwem Rozalii, zrodził się pomysł odprawiania comiesięcznych Mszy świętych w intencji wyniesienia Rozalii na ołtarze i wypełnienia jej misji w Narodzie polskim. Pierwsza Msza św. w wymienionych intencjach została odprawiona 13 marca 1997 roku w Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie.
W roku 1998 Fundacja Serca Jezusa w ramach czynności procesowych planując ekshumację doczesnych szczątek Rozalii, podjęła starania w sprawie wykonania sarkofagu Rozalii Celakówny, który według projektu artysty rzeźbiarza z Poznania, p. Michała Gołąbka, został wykonany w 1999 roku. Sarkofag został zamontowany w Bazylice Najświętszego Serca Jezusa w Krakowie w 2008 roku.
Równocześnie prowadzone były intensywnie prace procesowe, które ostatecznie Biuro Postulacji zakończyło w 2000 roku. Dokumenty We wrześniu tego roku zostało złożone do Kurii krakowskiej pismo z prośbą o zamknięcie procesu. Nastąpiło to siedem lat później, 17 kwietnia 2007 roku. Wraz z przekazaniem dokumentacji procesowej Biuro Postulacji przy Fundacji Serca Jezusa zakończyło swoją działalność.
W 2001 roku rodzinną wieś Rozalii nawiedziła niespotykana ulewa, wskutek której obsunęło się zbocze góry, na której stał m. in. dom rodzinny Rozalii. Dom został rozebrany.
Podczas działalności Biura Postulacji S.B. Rozalii zostały opracowane podstawowe materiały informacyjne i formacyjne związane z misją Rozalii.
Było to przede wszystkim siedmiodniowe Nabożeństwo Intronizacyjne, Modlitwa o Intronizację Jezusa Króla Polski oraz książka Rozalia Celakówna, Życie i misja, napisana przez Postulator Ewę Wieczorek (przetłumaczona na język angielski jest dostępna w formie pdf na stronie http://www.intronizacja.pl/rozalia-celakowna/english-version )
Więcej informacji o Rozalii i jej procesie kanonizacyjnym znajduje się na archiwalnej stronie internetowej www.rozalia.krakow.pl